Visie van Rudolf Steiner:

Een antroposofisch mens- en wereldbeeld dat werd door hem ontwikkeld begin 20e eeuw. In deze visie bestaat de mens uit lichaam, ziel en geest, die zich fase-gewijs een leven lang blijven ontwikkelen. Naast de zichtbare aardse wereld gaan we uit van een geestelijke wereld waar we vandaan komen en na onze dood weer terugkeren. De ontwikkeling van een individueel mens hangt samen met die van de gehele mensheid en de aarde.

In het huidige circuit verbind ik deze denkwijze/ visie aan de holistische benadering. Als je je namelijk niet helemaal lekker voelt omdat je pijn in je hoofd hebt, zal je gedrag daardoor ook anders zijn. Samenhangen die menselijk zijn en zichtbaar.

Een kind is voor ons geen onbeschreven blad, maar iemand die ergens vandaan komt en op weg is ergens naartoe. Iemand die hier niet toevallig is, maar met bepaalde voornemens is gekomen. Vanuit de antroposofie is (naast vele andere gebieden) op pedagogisch gebied veel ontwikkeld. Deze inzichten liggen ten grondslag aan onze pedagogische visie op kinderopvang.

Het antroposofisch mensbeeld gaat uit van ontwikkelingsfasen van steeds 7 jaar. Daarin ontwikkelt de mens specifieke vaardigheden op lichamelijk, psychisch en geestelijk gebied. In de kindertijd wordt de basis gelegd voor de verdere ontwikkelingsmogelijkheden in het volwassen leven. Het werken aan een gezonde basis heeft dus betekenis voor de rest van iemands leven.

In de eerste 7-jaarsperiode staat de ontwikkeling van het fysieke lichaam centraal. De organen worden nog gevormd en het lichaam wordt steeds meer bewoond door het kind. Dit is bijvoorbeeld te zien aan de motorische ontwikkeling: het kind krijgt steeds meer sturing over zijn bewegingen. Dit wordt ook wel ‘incarneren’ genoemd. Het bewustzijn ontwikkelt zich van het helemaal één zijn met de omgeving tot een ik-bewustzijn dat rond 2,5 jaar begint te ontwikkelen. Tegen de kleuterleeftijd is er ook een binnenwereld en is de fantasie volop aanwezig.

In deze fase leert het kind zichzelf en de wereld kennen door veelvuldig zelf te doen en na te doen. We scheppen daarom voorwaarden voor ervaringsgericht leren en we voeden vooral op door het goede voorbeeld te geven. Zo leven we normen en waarden voor.

Als deze eerste fase goed verloopt zit een kind lekker in zijn vel, voelt het zich thuis in zijn lichaam. Het heeft vertrouwen in zijn eigen kunnen en vertrouwt op zijn omgeving.

KEUZE:

Vandaar dat ik mijn doelgroep ook heb aangepast naar kinderen van 0 tot en met 7 jaar.

Visie van Celestin Freinet

Kenmerkend voor het freinetonderwijs is het respect dat er is voor de mening en eigenheid van kinderen, ouders en medemensen. Behandel iedereen met respect, dat krijg je terug. Geef kinderen vertrouwen, dat wordt niet beschaamd. De gastouderopvang is net als de samenleving een coöperatieve leef- en werk-gemeenschap waar de kinderen, ouders serieus worden genomen en samen de verantwoordelijkheid dragen. De opvoedkundige relatie tussen gastouder, kinderen en ouders berust op wederkerigheid en gedeelde verantwoordelijkheid. Als de gastouder een kind complimenteert, begeleid, beoordeeld of corrigeert,

Is het de hamvraag: Hoe zou ik in zijn of haar plaats reageren? 

In het huidige circuit verbind ik deze denkwijze/visie met werken aan zelfstandigheidsbevordering en zelfvertrouwen, maar ook zeker de talentontwikkeling, aangezien elk kind een eigenheid heeft.

• De ervaringen en belevingen van de kinderen vormen een vertrekpunt, waarbij de gastouder en de groep ervoor zorgen dat er zinvol gewerkt wordt;
• Wat een kind al zelf kan, mag het zeker ook zelf doen.
• Leren is experimenteel zoeken en ontdekken;
• Het werk van de kinderen moet plaatsvinden in een voor hen zinvol verband;
• De opvoeding op de opvang vindt plaats in democratisch/coöperatief overleg. Met in acht name van de gedrags- en huisregels.

Keuze:
Aangezien ik vanuit mijn eigen ervaring veel heb gehad aan zelfstandigheid, ben ik ervan overtuigd dat dit kinderen een beter zelfvertrouwen geeft.
Hierdoor kunnen kinderen zich naar mijn idee beter ontwikkelen.